Gözlerin tarumar etti namağlup ordularımı.
Bir bakışınla yok oldu en güçlü müfrezem.
Birer birer düştü birbirinden sarp kalelerim.
Ganimetin oldu ruhum; en değerli hazinem.
Ben, Doğu ülkesinin muzaffer kumandanı.
Sen, Batı ülkesinin zümrüt gözlü fürûzânı.
En samimi halimle; yalın kılıç çıktım karşına.
Ve yenildim; barut gücündeki inancın karşısında.
Sen kazandın; ama girme ne olur gönül mabedime.
İncinmesin mabedimin avlusundaki kutsal erguvanlar.
Eman ver! Yaşasın umuda kanat çırpan gökgerdanlar.
Ve bırak, yeniden yeşersin orada en cengâver kahramanlar.
Benim ülkemde hüzünler bile coşkuyla yaşanır.
Ve aslında sadece ben değilim yenilen;
Bir coğrafyanın duygusallığıdır kaybeden;
Senin medeniyetinin akılcılığı karşısında…
Ben, esir düşmüş bir kumandanım.
Kırılan sadece gururum değil;
Zümrüt gözlerine bakamıyorum;
Ruhumdur artık zindanım benim.
Ömer Furkan Kesikbaş