Volkan Ağzı
Damla damla yükselir deniz,
Ve gözyaşıyla başlar her tufan.
Şiddetle yağan sağanak yağmur;
Bırakır dünyayı sular altında.
Dağlar her zaman karaya oturur.
Coşkun dalga kıyaya vurgun,
Damla, göğe yükselen duman.
Çiseleyen göz ve sızlayan burnun,
Denizin dudağıyla alnı arasında.
Kalbimin tufanında savruldum,
Önce katre oldum dalgalarında;
Sonra sertçe kayalıklara vurdum,
Dumanına tutuldum umudun.
Yükseldim bulutun omuzlarında.
Farklı bir mevsime açtım gözlerimi.
Kayboldum ruhunun rüzgarlarında.
Bir baksaydın, bağ olacaktı gözlerim.
Şimdiyse bir dağ nasılsa işte öyleyim.
Duman eksik olmuyor başımdan.
Lav soğur özlemin volkan ağzında.
Ömer Furkan - 13.06.2024