Semadaki Yitik Sevda

Gücüm, aslında yok hükmündedir;

Yürürüm hiçliğin sonsuzluğunda.

Canımı çıkartan o çorak aklım;

Diriltti kalbimin homurtusunu.

Ruhumun penceresini açtım;

Kestim dünyayla göbek bağımı.

Ve ben, artık duymuyorum,

Yorulan ömrümün çığlıklarını.

Dua, öykümün oksijen tüpü,

Dalarken göklerin derinliğine.

Ve rüzgâr, bekçisi semavi şehrin.

Yıldırım, bulutun belindeki silah. 

Gökkuşağı, köprüsü gökteki nehrin.

Ruhumsa, semada kaybolan seyyah.

Süzülürüm, bir arayışın sınırlarında.

Evet, ben kayboldum,

Bir keşfin tam ortasında.

Şaşkınım, tüm atlaslar yitik;

Elimde bir suretin kayıp nüshası.

Hayretim tedirgin, yeisim bitik.

Bir melodi buldum durgun kalbime.

Yaldızlı orkestranın usulca dinlediği.

Çaresizlik benim ne haddime,

Yüceltsin beni, kalbimin bilgeliği.

Yatıştı, ruhumun mahzunluğu;

Sökünce, aklımın apoletini.

Şimdi, sıra sende ey kalbim;

Göster bütün hünerlerini.

Buldur bana yitik sevdamı;

Henüz sağ salimken,

O hırçın azmim.