Rahmet Çiçeği

İnziva köşkünde vakit hep sabit

Sönmez göklerde yanan çırağın

Kalbimin içinde görünmez şahit

Varlığı ruhumdan daha da yakın

Kalbimin cevheri göğün mülküdür

Sürgündür bu geçer ömür dediğin

Ecele vurulmak aşkla mümkündür

Kapısında durup dua denen eşiğin

Burada kör kuyular vezir doğurur

Ve zindanlar saray taşır karnında

Gün gelir, garipler de tahta oturur

Rahmet çiçekleri açar avucunda

Günah işlendi ve gözler yaşlandı

İşte nehirler taşıyor arzdan beşiği

Kulun gücü yetmez, insan aldandı

Oldu, namağlup galibin her dediği

Ömer Furkan – 19.08.2024