Dualarımı toplayıp bir potada erittim.
Düşlerimi Kudüs’ün Özgürlüğünde dirilttim.
Kudüs; yeryüzünün göklere açılan kapısı,
Hakikatin bir şehirle vücut bulan yapısı.
Sen, göklerden gelen emirle inşa edilen tapınak;
İçindedir cennetin anahtarını saklayan barınak.
Şimdi seni yutmaya çalışıyor Kabala’nın laneti.
Sen direniyorsun Talmud’a, kuşanıp şehadeti.
Cennete giden kuşların çoğu senin ikliminden uçuyor.
Ölümsüzleşen her canın ardından yine yüzler gülüyor.
Ateşle dövülen kadınların çocukları çelikten oluyor.
Şimdi çelikten çocuklar zulmün duvarlarını yıkıyor.
Yarın zeytin ağaçlarında yine çiçekler açacak;
Ve O çelikten çocuklar Özgür Kudüs’e koşacak.
Ömer Furkan Kesikbaş - 23.11.2023