Bir doğum sancısı yaşıyorum;

Kozanın içindeki ipekböceği gibi.

Larva olarak geldiğim bu dünyadan;

Bir Kelebek olarak ayrılmak istiyorum.

Ben kendi ellerimle ördüğüm;

Bir aşkın kozasından çıkıp;

Sana doğru yükselmek isterken;

Henüz kelebek olamamış;

Bir İpekböceğinin katlandığı acıya;

Dayanamıyorum...

Nasıl bir acıdır bu böyle Ya Rab!

Kanatlanıp çıkmak istiyorum;

Dokuduğum ipek çilehaneden.

Sonsuzluğa ulaşma isteğim;

Kanat çırpma gayretimi kamçılıyor.

Çırpınışlarım hayatımı kanatlandırıyor.

Anladım Ya Rab! Bilmek yetmiyor;

Çile çekilmeden Kelebek olunmuyor.