Ilgın Ağacı

Dünya bir çöl,

Bense bir kum tanesi.

Bilmiyorum,

En çok kavrulduğum gün hangisi.

Ruhumda,

Çoğu günler yağışsız ve kurak;

Seraplar kaybolur gözceğenimde.

Kalbim terkedilmiş ıssız bir bucak;

Her gece uğradığım,

Gün dönümünde.

Hiç tanımadığım bir hasretin,

Nefesi sanki ensemde,

Bitmiyor evhamlı ıstırabı yarının;

Kaybolmuşum,

Zifiri bir sahranın fersizliğinde.

Göklerden inecek;

Bir damla suya muhtacım.

Yüreğine su sermek için,

Gölgesine sığındığım;

O vakur Ilgın Ağacının.