Hüzün Kartelası

Hasretin rengi pastel tonunda, Bense

Siyahla beyaz arasında bir yerlerdeyim;

Rengimi arıyorum hüzün kartelasında.

Henüz boyamadım en güzel şiirimi,

Çokça tuval tükettim mısralarımda.

Görüngem dorukta erimeyen kar;

Fırçalarım kederli, paletim vefakâr.

Resim sanatını bir ustadan öğrendim.

Hüznümü resmeden o büyük ressam;

Özenle çizmiş yüzümü; kara kalemle.

Portremi çerçeveletip duvara assam,

Bulutsu bakışlarımdan tanırsın beni,

Ve görürsün gözlerime gizli matemi.

Bu bakışlar bir de kara leylekte var.

Nadir rastlanır ona gök kuşağında.

Sır olur gece, siyah tüy ışıkta parlar,

Uyandırır namluda avcı şehvetini,

Vurulursa, doldurup duvara asarlar.

İşte o an, kan gelir göğün ağzından.

Benim de kalbim kırık, onunki gibi.

Uçsam da ulaşamam ki sana artık;

Derin okyanus geçiyor aramızdan.

Ve karnında kasırga yüklü bulutlar,

Sular da en azgın girdaba gebe;

Yani, vuslat için en zor koşullar;

Kalsın diyor buluşmanız cennete.

Ömer Furkan – 02.06.2024