Endüstri 4.0 – Şiir 5.0
Endüstri 4.0 – Şiir 5.0




Yanılmıştı Platon.

Kral olmaz her filozof.

Filozofun eli ekmek tutmaz.

Görev adamıdır Derviş.

Ve yoktur Sufi'de kibir.

Çok Yaşa Derviş Kral!


Demokrasiyi hiç kutsamadım.

Ve olmadı patrimonyal bir düşüm;

Acırım hanedan çocuklarına.

Kardeşin kardeşe duyduğu hınç;

Çocukken zehirlenen tahta kılıç. 


İktidar; tuhaf bir cadde;  

Zıtlıkların kesişim kümesi,

Bir yanında urgan pazarı;

Öbür yanında cellat mezarı.


Hastane; yaşam mübadelesi. 

Morg ve yeni doğan ünitesi.

Morg: yeni ölen ünitesi;

Sonrası; toprak ya da kül.

Sadece hastanede yoktur: 

İktidar Mücadelesi!


İnsan; ilahi sanat eseri.

Elleriyle çalışan işçi;

Eli ve kafasıyla çalışan usta;

Eli, kafası ve kalbiyle çalışan şair.


İnsan bir kez; şair iki kez doğar.

Istıraptır şairin ikinci annesi.

Istırap bitince, ölür şair;

Cellat ölür, Kral ölür; Aşıklar Ölmez.

Aşktır ölümden güzel olan.

Ve gecenin yanağına konan; 

Hüzün kovan kuşu. 


Sen,

Yeniden doğurdun beni;

Tıpkı fizyolojik annem gibi;

Minnettarım sana.

Söylesene;

Aşk mısın? Istırap mı?

Göm beni toprağa!

Tohum olduğumu unutma.

Acı çekmeye cesaretin yoksa;

Keşişliğe soyunma.


Ömer Furkan Kesikbaş - 18.12.2023