Dağa Düşen Gölgeler

Hiç tanımadığım bir mevsimdeyim

Gri bulutun gölgesi gözlüyor beni

Dağlardaki derdimin seyrindeyim

Kalbim yaban bir kış geçirmiş gibi

Meğer ne de zormuş beklemek

Kırlara çiçek saçan bahar yolunu

Borana ve yelene göğüs gererek

Geçirmek kara kış yorgunluğunu

Madem ki yine ulaştın nev bahara

Nevruz kutlamalı yeşeren her ağaç

İşte sular başladı duru duru akmaya

Sıra sende ey kalbim; kır gibi çiçek aç

İbret al da bak suda akan aynaya

Kara kırçıl olmuş dağınık saçların

Ne gereği vardı hayatı abartmaya

Teslim ol kadere, bitsin savaşların

Farz et ki bir sevda rehin bıraktın;

Akan o suyun içinde dilsiz bir taşa

Ve sessiz sedasız vedayla sınandın

Bak, yine de bitti içindeki kargaşa

Arada bir üstüne düşse de gölgeler

Gri bulut geçer, dağ yerinde durur

Zirvene boranla da taarruz etseler

Yaşam dağ gibidir; onurlu ve vakur

Ömer Furkan – 20.10.2024