Cenneti Görürcesine Yaşamak

Cenneti görürcesine yaşarmış insan,

Dünya, enkaz altında kaldığı zaman.

Bundan yoğunlaşmış göklerin trafiği;

Gazze’nin cennete dönen kavşağında.

Cenneti görürcesine yaşamak, onların ki;

Suskunluk mührü var ağızlarında.  

Bir aziz gibi semaya açmışlar kalplerini,

Usulca anlatıyorlar hallerini Tanrıya.

Sanki bir ahitname var aralarında;

Sadık kalmışlar o antlaşmaya,

Ve bozmamışlar kavillerini.

Erkeği de kadını da sözünün eri.

Besbelli, satmışlar canlarını Allah’a;

Ölümleri de yaşamları gibi heybetli,

Sanki görürcesine yaşıyorlar,

Ölümün ötesini ve ruhlarının,

Cennetle mürüvvetini.

Bir savaş meydanı değil bu,

Meydanda bir düğün merasimi,

Fosfor bombaları, havai fişek;

Şarapnel parçaları konfeti.

Yaraları, açmış birer çiçek,

Beyaz kefen, solgun gelinlik.

Cenneti görürcesine ölüyorlar;

Orada oturdukları taht; şehitlik.

Ömer Furkan – 14.05.2024