Cansuyu serptim geleceğini umduğum yarına.

Halini sordum herkese malum olan sırrıma.

Simit ikram ettim Mogan’daki balıkçıl kuşlara;

Son baharda göç eden papatyaların hayrına.

Hani göl kıyısında bir ağaç ayakta durur ya;

İşte, ben de öyle ayakta duruyorum Moria.

Umarsız fırtınalar incitmiyor artık kalbimi.

Ben mektup yazarak buluyorum kendimi.

Sana yazarken sanki özlemlerim çağlıyor,

Yükseklerden dökülen çağlayanlar ağlıyor.

Ben; çağlamayı değil, damlamayı bilirdim.

Ruhunu damla damla yeşertmeyi dilerdim,

Gözlerinle susarak konuşmayı isterdim.

Ve uyumak bulutlarla süslenen bir yarına.