Çisil bir bulut indi kurak beldeye;

Yeşertti bir melalin kızıl çölünü.

Sonra, burak gibi yükseldi göğe;

Savurarak dilsiz çöle cemrelerini.

Bir anda boz kırlar fesleğen koktu,

Rana tomurcuklandı umut dalında.

Seherin rengi güvercin boynu;

Değişti zamanın soluk çehresi.

Asi bir rüzgâr götürdü o bulutu,

Yitik bir kalp viranı kaldı ardında.

Göğe açılan pencereler buğulu.

Ürkek bir hasret ulur aklımda.

Ben, o nagah buluta müptela oldum.

Tutuldum, ahu gözlü damlalarına.

Gölgesi nereye düşse orası yurdum;

Meftunum, can suyu yağmurlarına.

İçimde, her daim tap taze bir sıla;

Kalbimde kesişir özlem kavşakları.

Potinimin içinde olmayan mola.

Yoldaşım Ay; yürürüm akşamları.