Bağ Bozumu

Bu mevsimde ırmaklar dupduru

Bu mevsimde akan su kristal gibi

Sadece yapraklar hazan yorgunu

Gövdem ağaç gibi ne ölü ne diri

Gelsen de gönlüme dergâh olsan

Şenlense ruhumun dervişan yanı

Nilüfer gibi suyun üstüne konsan

Durulsa kalbimin dert çağlayanı

Kupkuru halimi en iyi ağaçlar bilir

Hangi kök direnebilir hayata karşı

Bundan sonbaharda biter her şiir

Bağbozumu gibidir bu veda marşı

Gün batmadan bozalım bağımızı

Baksana ufuk çizgisi ayırıyor bizi

Burnumun direğinde ince bir sızı

Eceldir, reva gören beklememizi

Demek ki olmasa bu gökçe yazın

Güz rüzgârı alıp götürecek izimizi

Ey Dünya, düğümlensin boğazın

Yaşamak dindiremez hasretimizi.

Ömer Furkan – 30.10.2024