Kor Ateş

Toprağın kokusundan daha eskidir

Ruhumun içinde savrulan hüzün

Bana bakan bulut bundan nemlidir

Suyu söndürmez ateşimi büsbütün

Yüzün bana yağmuru hatırlatıyor

İçimdeki yangını kırıyor bakışların

Rüzgârın sönmeyen korları harlıyor

Yakıyor ardına bakmayan kaçışların

Bu asi ateşe aşk derler ey kalbim

İşte, alaz alaz yanıyor her yanın

Bu humma ki ruhun kadar kadim

Bundan avazları lal olur aşıkların

Bak, yanık kokusu geliyor sesinden

Hüzünlü bakışların bir sazı inletiyor

Sözlerin türkü oluyor kendiliğinden

İşte bu kırık hava gökleri titretiyor

Ömer Furkan – 30.09.2024