Aklım, çalışmayan hasta bir pusula;
Bozuldu, özleminin basıncı altında.
Buğulu bir kalple arıyorum yönünü.
Sendelerim henüz düşmedi çukura.
Göğü mesken tuttum kendime;
Bir solukta geçtim uçurumları.
Yitsin diye o sönmeyen ateşin;
İçtim, şifa niyetine okyanusları.
Ben, seni kalp gözümle sevdim;
Görmedim dünyanın gürültüsünü.
Gönlüm, kuşların göçmen yuvası;
Bulutlar nemlenir kanatlarında.
Pamuktan bir dağ gibi yüreğim;
Dokunur göklerin tezgahlarında.
Hasretin içimde mayın bahçesi;
Çiçekler patlar adımlarımda.
Üşüdüm güneşin ürperişinde;
Sokuldum aşkın kaynarcasına.
İçimde yağmurun ayak izi var;
Rotalar oluştur umutlarıma.
Ciritler tükenir mürekkebimde;
Sevdam sığmaz öyle her çağa.
Alıp gitsin beni mercan ceketim;
Sonsuzluğun aydınlık kıyılarına.
Ömer Furkan Kesikbaş – 07.02.2024